week 4 deel 1

Fraser Island dag 20 (28 oktober 2012)
Om 5 uur 's ochtends ging de wekker. Vlug,vlug, eten en aankleden, en van Hervey Bay naar River Heads rijden voor de boot van 6.45 uur naar Fraser Island. Het lijkt iets minder mooi weer, dus we nemen een vestje mee (Mark en ik), verder gaan de zonnebrandcreme, zonnebrillen, petjes, slippers, badkleding, badhanddoeken en proviand mee. Meer is niet nodig volgens de lovende advertenties...(voelen jullie hem al aankomen???) We hebben een heuse landcruiser (4wd) gehuurd, een megagrote bak. Natuurlijk mag Niels fijn de instructiedvd van ruim een uur kijken voor hij het beest meekrijgt. Maar goed, we gaan op pad. Alleen, waar is die weg dan??? We wisten wel dat het een zandeiland met zandwegen was, maar dit?? Binnen 5 minuten zijn we alle drie van binnen en buiten net een milkshake. De weg hobbelt en bobbelt door een dichtbegroeid woud. Na ruim 1,5 uur rijden staan we eindelijk aan de andere kant van het eiland en kunnen we verder over een megalang (75 mile) zandstrand rijden. Het begint lekker te stormen....Maar we pikken onderweg nog even een scheepswrak (voor Mark nog even spannend gemaakt door te vertellen dat het een piratenschip is geweest), en een mooie zoetwater creek (voor Mark dan maar weer een verhaal verzonnen dat de starwarsstrijders daar kwamen om te leren vechten). Vervolgens bij happy village gestopt want daar stond de enige maar heuse 4wd ambulance van het eiland. Niels kon nog even een praatje maken met ambulancebroeder. En daarna zouden we vanaf het uiterste punt van waar we mochten komen, via allerlei meertjes, terugrijden naar het Kingfisher Resort waar de ferry van 17 uur ons weer terug zou brengen naar River Heads. De hemel trok nu helemaal vol met donkere wolken en het regenwoud wordt al aardig donker. Onze weg hobbelt en bobbelt voort totdat (jawel daarkomt ie: tadatada) we een auto zien die overduidelijk niet meer verder kan, midden op ons pad (er is maar 1 weg, die zowel als heen- en als terugweg wordt gebruikt). De kleine jeep zit helemaal vast in het zand. Dus hij moet uitgegraven worden. Bellen voor hulp heeft geen zin want je hebt middenin de rimboe geen bereik tenzij je een statelliet telefoon hebt (dat hebben domme toeristen als wij natuurlijk niet). Al gauw liggen we met ons 5 (de twee gestrandde toeristen, Niels, Mark en ik) in het zand op onze buik de auto uit te graven met onze blote handen (er liepen allerlei megagrote insekten door heen die ook nog over ons heen liepen. Maar ja, we moesten doorgaan). Na ruim een half uur graven en een paar vruchteloze pogingen om de auto los te krijgen, waardoor we weer van vooraf aan konden beginnen, lukt het eindelijk de auto te bevrijden. Toen reden we verkeerd (er staat 1 bord met een richting, mis je het bord, dan rij je hopeloos verkeerd) en mistte we onze boot van 17 uur, dus we waren gedwongen de volgende boot te nemen (van 20.30 uur). Toen begon het ook nog te regenen. Gelukkig zaten wij droog, aan de pizza, in het restaurant van Kingfisher Bay. Oh ja, een troost omdat we verkeerd waren gereden: we hebben een wilde dingo gezien! Enne.... het kan allemaal veel erger dan wat wij hebben meegemaakt: om 19.30 kwam namelijk een door pech gestrand groepje binnen dat maar liefst 14 km had moeten lopen, in het pikdonker (van lantaarnpalen hebben ze buiten grote steden in Australie nog nooit gehoord),op hun blote voeten (iedereen liep nl op slippers), door zanderige modder van wel 50 cm diep en dan heb ik nog niet verteld dat er allerlei enge beesten rondlopen (agressieve dingo's (in sept/okt worden nl de jongen geboren), slangen, giftige insekten en krokodillen). Dus ons dagje viel reuze mee,haha.... Mark viel meteen in slaap toen we op de boot waren en is ook niet wakker geworden terwijl wij over een zeer slechte weg terug naar de camping reden (lees: ik had hem al uitgekleed en in bed gelegd en was er zelf naast gaan liggen, ondertussen reed niels dus terug naar de camping. De weg was zo slecht dat Mark en ik soms een halve meter omhoog vlogen bij een hobbel)
Hervey Bay naar Rockhampton (29 oktober 2012)
Als jullie het niet erg vinden: vandaag hebben we het rustig gehouden. We hebben ca 360 km gereden van Hervey Bay naar Rockhampton, daar hebben we helaas 7,5 uur over gedaan omdat er om de 5 km roadwork was. Ik heb ca 120 km gereden over de A1 hier. Kan makkelijk, de tomtom geeft bv aan dat je na 300 km de eerste afslag rechts moet hebben ;-)) Het is een heel ander soort A1 als wij kennen. Je mag er 100 km per uur maar je moet niet raar opkijken als je opeens langzamer moet rijden of een stoplicht tegenkomt omdat je dwars door een dorpje of stadje rijd. Grappig is ook de oversize transport: er komt een auto aan met zwaailichten en het woord OVERSIZE op zijn dak, daar vlak achter rijdt dan een vrachtwagen met bv een huis of bulldozer achterop. Ook hebben ze hier een heel ander soort inhaal manier: er zijn speciale rijstroken voor (overtake lanes). Al het verkeer moet links aanhouden, tenzij je inhaalt! Daarna moet al het verkeer weer invoegen. Zou volgens mij totaal niet werken in Nederland, maar hier is iedereen zo netjes (je zegt ook wel 100x per dag thank you)
Rockhampton naar Airlie Beach (30 oktober 2012)
Vandaag weer een dagje rijden (ca 460 km), dat komt ervan als je de eerste week teveel treuzelt. Ook hier hebben we lang over gedaan door veel roadwork. Heel grappig was dat we zowel het landschap als het weer meerdere keren hebben zien veranderen. Zo begonnen we in Rockhampton met een bewolkte 22 graden en vooral veeteelt. Onderweg werd het landschap steeds tropischer (palmbomen en suikerriet) en het weer steeds slechter (tropische regenbui). Ook was het landschap bij Rockhampton vlak en bij Airlie Beach heb je bergen. We staan nu op de BIG4 camping en Mark kan zijn lol op: zwembad met glijbanen, playground, jumping pillow en noem maar op, het is er!!! En het weer: 28 graden (om 18 uur 's avonds), heerlijk!!
Airlie Beach (31 oktober 2012)
Het wordt saai, maar vandaag hadden we echt een vakantiedagje. Het is een graadje of 35, lekker tropisch warm. We hebben wat boodschapjes gedaan, wasjes gedraaid en lekker gezwommen en gesprongen op het springkussen. Verder even helemaal niks. Niels is erg verbrand. Nu we het daar toch over hebben: het is not done om bruin te worden hier in Aussie. We verbaasden ons dan ook erg over dat er geen hogere beschermingsfactor te krijgen is dan factor 30! Maar die is dan ook niet bedoelt om mee in de zon te liggen. Nee, die smeren ze op hun lijf, en over dat lijf heen gaat een speciaal zonne-t-shirt en zonnehoedje en weet ik wat nog meer. Het lijkt soms net alsof iedereen hier zwaar moslim is....met hele soepjurken aan duiken ze in de zwembaden.
Morgen gaan we naar de whitesunday islands, echte bounty eilanden (palmbomen, spierwit strand) met azuurblauw water.